خدایا خودت منو پیدا کن!
این دعاییه که من وقتی تازه به شهری وارد میشم خیلی می کنم: خدایا خودت منو پیدا کن! و پشت سرش چند تا فحش آبدار به گوگل مپ و البته مغز محترمم!
تقریبا بدون اغراق روزهای اول که نیاز دارم به ادارات مختلفی سر بزنم، حداقل سه-چهار باری گم میشم به طرز فجیعی که کسی به جز خود خدا نمیتونه پیدام کنه. برن هم استثنا نبود به خصوص اینکه مرکز شهر و حوالی ایستگاه مرکزی راه آهن بسیار پیچیده ست. راه های زیادی برای عبور از ایستگاه وجود داره و هر کدوم به خیابونی متفاوت میرسه تا عملا میانبر باشن اما برای شخص تازه وارد خیلی گیج کننده ست. این پیچیدگی اصلا در گوگل مپ وجود نداره (حق دارم فحش بدم خب؟!)
خیابونها هم تقریبا همه شبیهن و کلا مغز من هم چندان سیستم ناوبری دقیقی نداره. به خصوص وقتی از شهری بزرگ مثل تهران به شهر کوچکی مثل برن (پایتخت سوییس!) میرم، کلا مقیاس ها توی ذهنم قاطی میشن.
این عوامل همه دست به دست هم میدن تا بگم: خدایا خودت پیدام کن!
گل ناز